Analiza uwarunkowań rozwoju turystyki na obszarze Doliny Baryczy : Zagospodarowanie turystyczne
  • Ryc. 11
  • min
  • Ryc. 12
  • min
  • Ryc. 13
  • min
  • Ryc. 14
  • min
min

Obiekty i urządzenia rekreacyjne i wypoczynkowe

Elementem ułatwiającym sam rozwój turystyki, a stanowiącym część zagospodarowania turystycznego obszaru są obiekty i urządzenia rekreacyjne oraz wypoczynkowe.

13 października 2012

Analizowano obecność podstawowych obiektów, które mogą służyć potencjalnie rozwojowi preferowanych form turystyki, tj. wypożyczalni sprzętu wodnego, rowerów, obecność kąpielisk, łowisk, stanic konnych czy możliwość rozpalenia ogniska.

Na obszarze Doliny Baryczy łącznie wyróżniono 53 podmioty deklarujące posiadanie obiektów i urządzeń rekreacyjnych oraz wypoczynkowych, przy czym często te same podmioty deklarowały kilka możliwości.

Najliczniej reprezentowane są miejsca przeznaczane na rozpalenie ognisk, tutaj większość podmiotów deklarowała taką usługę (Ryc. 11). Wynika to z braku większych kosztów, które trzeba ponieść, a korzyści jest bardzo wiele. Można zauważyć, że możliwości takie są nie tylko w gospodarstwach agroturystycznych, ale również przy okazji innych atrakcji. Najwięcej tego typu obiektów znajduje się w centralnej części obszaru – gminy Milicz, Żmigród, Odolanów, czyli tam gdzie obszar jest najlepiej zagospodarowany turystycznie (szlaki, baza gastronomiczna, noclegowa).

Obiekty, które szczególnie wyróżniają obszar Doliny Baryczy na tle innych na Dolnym Śląsku i w Wielkopolsce jest obecność łowisk komercyjnych. Z punktu widzenia gospodarki wodnej prowadzonej w zlewni Baryczy, powstawanie nowych, często dzikich stawów hodowlanych jest bardzo niebezpieczne. Niekorzystnie wpływa to na stan wód w istniejących stawach, zwłaszcza tych, które stały się ostojami cennych gatunków ptaków. Niekontrolowany przyrost stawów hodowlanych należy do jednych z większych problemów na tym obszarze.
Mimo wszystko w „ Dolinie Baryczy” funkcjonuje 15 mniejszych lub większych łowisk komercyjnych. Większa ich część zlokalizowana jest w centralnej części obszaru (Ryc. 12). Należałoby większą uwagę skupić na poprawie dostępności, promocji już istniejących obiektów niż powstawaniu nowych.

Podobną lokalizację posiadają wypożyczalnie sprzętu turystycznego, tj. rowerów i sprzętu wodnego. Jest ona zgodna z zagospodarowaniem obszaru, głównie na szlakach rowerowych i kajakowych.
Niewątpliwie uzupełnienia wymagałaby obecność stanic konnych, które właściwe jest tylko 7, z tego większość w gminie Przygodzice. Trzy spośród stanic znajdują się poza wytyczonym szlakiem konnym, w gminie Trzebnica, Szlichtyngowa i Twardogóra.

Równie ubogo reprezentowane są obiekty, które deklarują dostęp do kąpielisk (Ryc. 14). Na szesnaście gmin jest to sześć obiektów. Rodzi to niewątpliwie zagrożenia dotyczące powstawania nowych, miejsc tego typu, nastawionych jedynie na osiągnięcie szybkiego zysku, a stające w opozycji do potencjału przyrodniczego.
Pełną bazę obiektów i urządzeń rekreacyjnych zestawiono w Załączniku 7.