W strefie pierwszej nie dopuszcza się nowych inwestycji w twardą infrastrukturę turystyczną (baza noclegowa, gastronomiczna, urządzenia turystyczne i rekreacyjna), a jedynie wykorzystanie bądź modernizację istniejącej.
W obrębie rezerwatu, poza skromną siecią szlaków turystyki pieszej i rowerowej nie ma żadnej innej infrastruktury turystycznej. Możliwe jest rozszerzenie sieci szlaków pieszych, rowerowych, konnych, a także ścieżek dydaktycznych. Przy najbardziej uczęszczanych szlakach turystycznych, w miejscach wskazanych przez konserwatora przyrody, mogłyby funkcjonować jedynie sezonowe kioski i mini-bary.
Nie ma obecnie żadnej infrastruktury edukacyjnej w obrębie rezerwatu, jeśli nie liczyć tablic informacyjnych z mapami i opisami niektórych obiektów, ustawionych w niektórych kompleksach. Dla celów edukacyjnych można by wykorzystać opuszczony budynek w osadzie Dyminy, czyniąc zeń ośrodek do działalności edukacyjnej, przede wszystkim dla wycieczek zbiorowych i szkół.
