Kryterium zagospodarowania turystycznego

Obszar gmin Parku Krajobrazowego Doliny Baryczy nie należy do najlepiej rozwiniętych i tym samym najbardziej popularnych regionów turystycznych Polski.

Pod względem wielkości podstawowych wskaźników charakteryzujących rozwój turystyki, daleko mu do takich potęg turystycznych jak region nadmorski, mazurski, sudecki czy karpacki. Liczba miejsc noclegowych w powiatach baryckich waha się średnio od 0,2 – 6,6 na 1000 mieszkańców, czyli ponad dwukrotnie mniej niż średnio Polsce (15 miejsc/1000 mieszkańców). Wyjątkiem jest tylko powiat milicki, gdzie wartości sięgają do 40 miejsc noclegowych na 1000 mieszkańców.
Wykorzystanie miejsc noclegowych w ciągu roku jest niewielkie. Liczba osób korzystających z noclegów/ 1000 mieszkańców waha się w granicach 2 – 205 osób, czyli dwukrotnie mniej niż średnio w Polsce oraz od 2 do 6 razy mniej niż w powiatach Parku Narodowego Ujście Warty (Leśniak, 2006).
W strukturze miejsc noclegowych przeważają gospodarstwa agroturystyczne. Są to przede wszystkim miejscowości gminy Milicz, Przygodzice oraz Twardogóra. Należy przy tym pamiętać, że duża część tych podmiotów wskazuje tę aktywność tylko w sferze deklaracji i nie zawsze są to gospodarstwa agroturystyczne z prawdziwego zdarzenia.

Największym zróżnicowaniem miejsc noclegowych, a tym samym możliwościami kreowania oferty turystycznej do różnorodnych odbiorców, charakteryzują się największe ośrodki miejskie w regionie, tj. Milicz i Przygodzice. Przy czym Milicz obok standardowych form noclegowych (hotele, pensjonaty, kempingi) oferuje również nocleg w ośrodkach jeździeckich czy łowiskach.
Przez obszary Parku Krajobrazowego „Dolina Baryczy” przechodzi wiele oznakowanych szlaków turystycznych. Łączna długość szlaków pieszych to około 375 km. Poza tym przez obszar Doliny przechodzi wiele szlaków, które są przeznaczone do wędrówek konnych, przejażdżek rowerowych czy spływów kajakowych (Ryc. 7).