Bernikla białolica
Najczęściej spotykana spośród bernikli. Regularnie, choć w niewielkiej liczbie, pojawia się w stadach innych gatunków gęsi
Bernikla białolica (Branta leucopsis)
Wizytówka: Razem z kilkoma innymi gatunkami należy do bernikli, czyli gęsi z rodzaju Branta. Dzięki charakterystycznemu upierzeniu (czarna szyja kontrastująca z jasnym brzuchem, "świecące" białe policzki) stosunkowo nietrudna do wypatrzenia nawet w tysięcznych stadach z dominacją innych gatunków. Dawniej pojawiała się w Polsce nieregularnie i bardzo rzadko; ostatnio wyraźnie częściej obserwowana.
Status w regionie: Gatunek ten po raz pierwszy zaobserwowano w Dolinie Baryczy dopiero w 1968 roku. Do końca lat 80-tych XX wieku pojawy bernikli białolicej odnotowano siedmiokrotnie. Później obserwowana stopniowo coraz częściej - początkowo corocznie pojedyncze osobniki, a w ostatnich latach już w większej liczbie (nawet do kilkunastu osobników).
Gdzie obserwować: Bernikle białolice były obserwowane wszędzie tam, gdzie notowano inne gatunki gęsi. Najczęstsze stwierdzenia i największe grupki stwierdzano na stawach kompleksów Radziądz, Jamnik, Ruda Sułowska i Stawno, na rozlewiskach Baryczy pod Chodlewem i na Łąkach Odolanowskich, a także na żerowiskach pod Osiekiem, Powidzkiem i Borzęcinem.
Kiedy wypatrywać: Okres, w którym można w Dolinie Baryczy zaobserwować bernikle białolice pokrywa się z czasem występowania tu stad gęsi zbożowych i białoczelnych i trwa od października do początku kwietnia, przy czym liczba stwierdzeń zimowych jest wyraźnie niższa. Najwięcej obserwacji bernikli dokonano w pierwszych dniach marca.
tekst: Bartosz Smyk
archiwum obserwacji