Krewniak bociana białego unikający ludzi i występujący w starych podmokłych lasach
Bocian czarny (Ciconia nigra)
Wizytówka: Jeden z dwóch gatunków naszych bocianów, w przeciwieństwie do bociana białego unikający ludzi i związany ze starymi lasami. Dawniej bardzo rzadki, lecz dzięki ścisłej ochronie jego liczebność ustabilizowała się, a nawet nieznacznie wzrosła. Miejsca lęgów objęte ochroną strefową.
Status w regionie: bocian czarny gniazda zakłada w rozległych kompleksach leśnych różnych typów, gniazda zakładając najchętniej na starych dębach. Zwykle zajmuje wilgotne lasy, ale nie unika siedlisk suchych jeśli w pobliżu znajdzie odpowiednie żerowisko. Żeruje zarówno na śródleśnych ciekach i bagienkach, jak i na położonych blisko lasów stawach rybnych. Wobec obecności w Dolinie Baryczy odpowiednich siedlisk występuje tu dość liczna populacja, licząca co najmniej 20 par lęgowych.
Gdzie obserwować: kompleksy Stawno, Potasznia, Krośnice wraz z przylegającymi lasami, kompleksy leśne wokół Milicza, Żmigrodu i Sośnia.
Kiedy wypatrywać: Bociany czarne przylatują zwykle pod koniec marca i zostają do końca września (czasem do października). Najłatwiej zaobserwować je latem, podczas dyspersji polęgowej, kiedy dorosłe i młode ptaki w niewielkich stadach można spotkać na stawach rybnych o niewielkim poziomie wody.
tekst: Bartosz Smyk