Typowy dla trzcinowisk ptak wróblowy, o charakterystycznym monotonnym głosie
Brzęczka (Locustella luscinioides)
Wizytówka: Jeden z trzech krajowych gatunków z rodziny świerszczaków, dawniej zaliczanych do pokrzewkowatych. Dawniej zamieszkiwał wschodnią Polskę, większość kraju zasiedlił dopiero w XX wieku. Nazwa pochodzi od monotonnego śpiewu, przypominającego dźwięki wydawane przez owady prostoskrzydłe.
Status w regionie: Ulubionym siedliskiem brzęczki są rozległe trzcinowiska, utworzone przez kilka generacji trzciny, z warstwą połamanych, leżących źdźbeł. Pierwsze doniesienia o lęgach tego gatunku w Dolinie Baryczy sięgają końca XIX wieku, lecz dopiero w latach 50-tych XX wieku wykryto trwałe populacje na największych kompleksach stawów. Obecnie baryczańska populacja liczy około 150 terytorialnych samców.
Gdzie obserwować: Najliczniejsze populacje zamieszkują kompleksy Stawno, Ruda Sułowska, Radziądz, Krośnice i Trzcieliny. Stawy ze stwierdzonymi wysokimi liczebnościami: Mewi Duży (kompleks Ruda Sułowska) - ponad 20 samców, Grabownica, Golica (kompleks Stawno), Stary (kompleks Radziądz) - co najmniej 10 samców, Czarny Las, Lipsk (kompleks Krośnice), Słoneczny Górny (kompleks Stawno), Trzcielin Nowy (kompleks Trzcieliny) - około 5 samców.
Kiedy wypatrywać: Brzęczki przebywają w Dolinie Baryczy od kwietnia do września, lecz najlepiej wypatrywać ich w okresie głosowej aktywności samców, czyli od końca kwietnia do początku lipca. Śpiewające ptaki najaktywniejsze są o świcie i wieczorami, a także nocą.
tekst: Bartosz Smyk