Budynek wzniesiono w XIX wieku jako leśniczówkę, w której mieszkał zarządca lasów, należących do milickiej gałęzi rodu Maltzanów. Obecnie nazywany jest gajówką, taką bowiem rolę spełniał po drugiej wojnie światowej, kiedy przeszedł na własność Lasów Państwowych.
Gajówkę w Rudzie Milickiej wybudowano w konstrukcji ryglowej, w której drewniany szkielet wypełniono cegłami. Technikę taką określa się mianem muru pruskiego. Innym wariantem konstrukcji ryglowej jest tzw. szachulec, w którym wypełnienie stanowi mieszanina gliny i materiału organicznego: słomianej sieczki lub trocin. Z szachulca najczęściej wykonywano zabudowania gospodarcze, a doskonałym tego przykładem jest stodoła znajdująca się obok gajówki.
Zabudowania dawnej gajówki są niezwykle atrakcyjnie położone, tuż przy granicy rezerwatu Stawy Milickie. W niewielkiej odległości od gajówki, po przeciwnej stronie drogi nad brzegiem stawu „Słupicki”, znajduje się, wybudowana niedawno czatownia do obserwacji ptaków. Nieopodal znajduje się również stacja ornitologiczna Uniwersytetu Wrocławskiego. Z kolei kilkaset metrów dalej, w starej części wsi podziwiać możemy zabytkowy jaz na rzece Prądni, jeden z najciekawszych zabytków hydrotechniki w Dolinie Baryczy.