Kościół św. Macieja w Trzebicku

Forma architektoniczna kościoła w Trzebicku źródłami sięga wzorców, ukształtowanych jeszcze w średniowieczu, przy tym spotykana jest raczej na terenach, gdzie kilka stuleci temu dominowała ludność polska, np. na Opolszczyźnie.

Obiekt jest o tyle ciekawy, że przetrwał od czasów budowy, tj. od roku 1672, do czasów współczesnych w niemal niezmienionej postaci. Zachował się m.in. szereg ciekawych detali architektonicznych, oraz wnętrza - w dużym stopniu oryginalne, wczesnobarokowe, choć np. ołtarz główny został przebudowany w XIX wieku.

Kościół w obecnej postaci wybudowano w 1672 roku, w czasach, kiedy Trzebicko należało do Nickischa von Roseneck. Jednak pierwsze wzmianki o parafii są o ponad wiek starsze, a ludowa tradycja wiąże jej powstanie nawet z czasami św. Wojciecha (schyłek X w.). Budowla powstała na miejscu poprzedniej, również drewnianej, o której pierwsze potwierdzone wzmianki pochodzą z roku 1610. Świątynia w Trzebicku w latach 1570-1654 należała do ewangelików. U schyłku lat 60-tych XVII stulecia budowla znajdowała się praktycznie w ruinie, stąd decyzja o budowie nowego kościoła.

Obecny kościół wzniesiono z drewna, na niskiej kamiennej podmurówce, z dachem z gontów. Budowla składa się z prostokątnej nawy, przykrytej dwuspadowym dachem, prostokątnego prezbiterium z dachem wielospadowym, oraz - w części zachodniej - czterokondygnacyjnej wieży zwieńczonej hełmem, który także wykonany został z gontów. W części północnej przy prezbiterium znajduje się zakrystia, na planie prostokata. Z trzech stron na zewnątrz kościół okalają niskie podcienie, tzw. soboty. W podziemiach znajduje się krypta, obecnie niedostępna.

Wiesław Zawada