Wokół Wzgórza Joanny

Ścieżka ma długość 7,5 kilometra; jej przebycie wraz ze zwiedzaniem i odpoczynkami wynosi 4-5 godzin. Prowadzi przez najciekawsze fragmenty lasów Nadleśnictwa Milicz. Ścieżka oznaczona jest w terenie białym kwadratem z ukośnym paskiem (cyfry oznaczają kolejne przystanki).

Dla zorganizowanych wycieczek istnieje możliwość fachowej obsługi z przewodnikiem DZPK Wrocław

Początek i koniec ścieżki znajdują się w Postolinie. To niewielka wieś położona na północno-zachodnich stokach Wzgórz Krośnickich, wzmankowana już w XIV wieku.

Ścieżka posiada 16 przystanków:

1. Park w Postolinie. Park założony w latach 60-tych XIX wieku przez hrabiego Heinricha von Salisch, dendrologa i miłośnika lasu. Od 2000 roku obkekt jest wpisany do rejestru zabytków. W parku rośnie blisko 150 gatunków roślin zielnych oraz około 100 gatunków i odmian drzew i krzewów, w tym wiele egzotycznych. Spośród okazów rodzimych najciekawsze są liczne pomnikowe dęby szypułkowe oraz najgrubsza w Dolinie Baryczy olsza czarna. Na przedwiośniu kwitną tu chronione śnieżyczka przebiśnieg i śnieżyca wiosenna. W parku gniazduje co najmniej 20 gatunków ptaków.
2. Skraj lasu i ugory. Miejsce na styku siedlisk (ekoton) - w tym przypadku leśnych (młodnik dębowy, las sosnowy) i otwartych ugór zarastający brzozą (sukcesja wtórna). Występuje tu wiele gatunków motyli (m.in. rusałka pawik, rusałka osetnik, polowiec szachownica) i ptaków (trznadel, lerka, pokląskwa).
3. Dawny młyn. Pozostałości młynu wodnego napędzanego wodą ze strugi płynącej od Wzgórza Joanny. Dawny zbiornik wodny porośnięty 60-letnią olszyną
4. Dolina potoku. Przykład działania erozji wgłębnej, która uformowała tzw. dolinę wciosową. W pobliżu pomnikowy dąb o obwodzie 556 cm.
5. Głaz narzutowy. Skandynawski głaz (eratyk), sztucznie ustawiony w tym miejscu w charakterze pomnika. Mierzy 660 cm obwodu w płaszczyźnie poziomej i 160 cm wysokości.
6. Obniżenie Kozuby. Położony na środleśnej polanie przysiółek Postolina, będący śladem XVIII-wiecznej kolonizacji pruskiej. W obniżeniu stawek z roślinnością wodną. Dalej na wschód grupa starych dębów i grabów.
7. Leśny stawek. Niewielki zbiornik wody na śródleśnym cieku. Wokół pomnikowe dęby i buki, oraz liczący ponad 130 lat bukowy i dębowy drzewostan nasienny. Związane z nim są charakterystyczne gatunki ptaków, gniazdujące w dziuplach: muchołówka mała i gołąb siniak.
8. Dąbrowy i buczyny. W pobliżu źródło wysiękowe. Rosną tu dwa gatunki niecierpków - w wilgotnym miejscu rodzimy niecierpek pospolity, zaś w bardziej suchych - azjatycki niecierpek drobnokwiatowy (gatunek inwazyjny).
9. Zamek myśliwski. Na szczycie Wzgórza Joanny wybudowany w 1850 roku neogotycki zamek myśliwski (tzw. wieża Odyniec); obecnie służu jako punkt widokowy (konieczna wcześniejsza zgoda Nadleśnictwa Milicz). Wierzchołek objęty jest rezerwatem przyrody.
10. Oczko wodne. Zagłębienie z wodą utrzymującą się niemal cały rok. Na zachód od oczka okazały buk "na szczudłach" (o obwodzie 285 cm); w pobliżu rośnie chroniona przytulia wonna.
11. Wejście do rezerwatu. Rezerwat "Wzgórze Joanny" o powierzchni ponad 24 ha, utworzony w 1966 roku w celu ochrony wyspowego stanowiska buka na jego wschodniej granicy zasięgu.
12. "Pagórek". Stożkowate wzniesienie porośnięte starodrzewiem bukowym, będące ostańcem denudacyjnym z okresu zlodowacenia środkowopolskiego.
13. Trzy potoki. Miejsce połączenia trzech niewielkich potoków spływających pólnocnymi stokami Wzgórza Joanny w jeden większy ciek. W wilgotnych miejscach rosną mchy, paprocie i skrzypy.
14. Dolina okazałych dębów. W 90-letniej dąbrowie rosną cztery potężne dęby szypułkowe, znacznie starsze od otaczającego je lasu. Niedaleko nad strumykiem pozostałości kilkuarowego stawu.
15. Staw przyleśny. Na grobli rośnie pięć kolejnych okazałych dębów. Widoczne ślady przebudowy i pogłębiania stawu przed kilkunastu laty.
16. Stary cmentarz. Przed cmentarzem stara sosna "na szczudłach". Cmentarz założony w końcu XIX wieku. Tutaj pochowani zostali hrabia von Salisch z żoną. Na cmentarzu również głaz narzutowy, pomnikowy cis pospolity oraz grupa północnoamerykańskich sosen - wejmutki i sosny żółtej.

na podstawie materiałów ze strony DZPK, opracowanych we współpracy z PTPP "pro Natura"